Skarby ze Zwanownic. Z notatek Günthera Grundmanna

Kościół w Zwanowicach może i nie stanowi perły architektury, obecnie też nie zachwyca bogactwem wyposażenia. Jednak skrywa swoje tajemnice i choćby i z tego powodu warto mu poświęcić kilka słów.

Od końca XV w. aż do początku XVIII w. wieś należała do rodu von Waldau, którego przedstawiciele byli patronami świątyni i zadbali o bogate jej wyposażenie. Spośród najcenniejszych jego elementów należy wymienić późnogotycki tryptyk, który znajdował się w ołtarzu głównym, barokową ambonę i barokowe malowidła zdobiące emporę. Szczegółowy opis świątyni i jej wyposażenia, a także zdjęcia archiwalne znajdzie Czytelnik tutaj.

Szperając w materiałach pozostawionych przez słynnego konserwatora G. Grundamnna znalazłam interesujące opisy cennych naczyń liturgicznych i świeczników, które postaram się dziś pokrótce zaprezentować.

A oto jakie skarby znajdowały się dawniej w tej niepozornej dziś świątyni:

Dwa barokowe świeczniki. Pierwszy z nich wykonany został z mosiądzu w XVII w. Drugi, cynowy, posiadał bogatą formę. Zdobiony był liśćmi akantu i główkami aniołków. Stopę zdobił medalion z napisem „Anno 1727 W.L.V.W.” oraz herbami von Waldau i von Dobschütz.

Trzy kielichy. Najstarszy pochodził z XVI w. Wykonany był ze srebra i złocony. Stopę zdobiły putta i przedstawienia koszy z owocami, czarę zaś główki aniołków i pnącza wawrzynu. Drugi kielich, z XVIII w., srebrny, ozdobiony był motywem liści akantu. Trzeci z kielichów wykonany był ze srebra i pozłacany. Zdobiły go festony i główki aniołków. Nodus nosił ornament wykonany z emalii w postaci ptaków, liści i kwiatów oraz napis „HEILIG”. Na czarze widniały trzy medaliony z przedstawieniami związanymi z wędrówką Izraelitów przez pustynię, mianowicie obłoku, słupa ognia i oazy. Na stopie umieszczono inicjały „W.L.V.W.”, herb von Waldau i datę 1734.

Dwa cyboria ze srebra z XVII w.

Ampułka na wino ze srebra, złocona. Na wieczku motyw krucyfiksu. Oznaczona inicjałami „W.L.V.W.”, herbem von Waldau i datą 1727.

Dwa mosiężne żyrandole z XVIII w. Jeden z nich ozdobiony dwugłowym orłem.

Co się z tym wszystkim stało…


Komentarze

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *